ایران حق دفاع از خود را دارد
بر اساس ماده 51 منشور سازمان ملل متحد، هر کشوری دارای «حق ذاتی دفاع از خود به صورت فردی یا جمعی» در برابر حمله مسلحانه است. این اصل حقوقی اساسی حق ایران را برای حفاظت از حاکمیت و مردمش در پاسخ به اقدامات تجاوزکارانه اخیر اسرائیل و ایالات متحده تأیید می‌کند. حمله بی‌دلیل اسرائیل به ایران در 13 ژوئن 2025 و حمله بعدی ایالات متحده در 21 ژوئن، هر دو بدون مجوز شورای امنیت سازمان ملل انجام شدند. به این ترتیب، این اقدامات نقض آشکار ماده 2(4) منشور سازمان ملل است که تهدید یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشوری را، مگر در مواردی که توسط شورای امنیت تأیید شده یا در دفاع از خود باشد، صراحتاً ممنوع می‌کند.
در تضاد آشکار با تجاوزگری اسرائیل، ایران تعهد مداومی به صلح و ثبات نشان داده است. ایران، کشوری با تمدنی چند هزار ساله، بیش از دو قرن است که جنگی را علیه هیچ کشور دیگری آغاز نکرده است. این کشور همچنان امضاکننده معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) است، همکاری فعالی با آژانس بینالمللی انرژی اتمی (IAEA) دارد و به قوانین بینالمللی پایبند است. با این حال، ایران تحت فشار نظامی و اقتصادی مداوم از سوی یک دولت یاغی قرار دارد که تهدیدی واقعی برای صلح و امنیت جهانی است: اسرائیل.
سابقه تجاوزگری اسرائیل در خاورمیانه گسترده و به خوبی مستند شده است. این کشور بدون توجیه قانونی یا مجوز سازمان ملل، سرزمین‌های مستقل لبنان، سوریه و یمن را بمباران کرده است. این اقدامات مناطق وسیعی را بی‌ثبات کرده، بحران‌های انسانی ایجاد کرده و مستقیماً به تضعیف هنجارهای بینالمللی کمک کرده است. علاوه بر این، اشغال طولانی‌مدت سرزمین‌های فلسطینی توسط اسرائیل، نقض سیستماتیک قوانین بینالمللی بشردوستانه و امتناع از پایبندی به قطعنامه‌های سازمان ملل، به وضوح اسرائیل را به عنوان متجاوز، و نه قربانی، در خاورمیانه معرفی می‌کند.
با وجود محکومیت‌های مکرر بینالمللی، اسرائیل همچنان قطعنامه‌های الزام‌آور شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل را نادیده می‌گیرد. این کشور دستورات دیوان بینالمللی دادگستری (ICJ) در ژانویه 2024 برای توقف گسترش غیرقانونی شهرک‌ها، اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه به غزه و برچیدن شهرک‌ها در کرانه باختری را نادیده گرفته است. به جای پایبندی، اسرائیل کمپین خشونت خود را تشدید کرده و در سال‌های 2023 و 2025 محاصره کامل غزه را اعمال کرده است. این محاصره‌ها منجر به قحطی گسترده - که طبق قوانین بینالمللی بشردوستانه جنایت جنگی است - و هدف‌گیری عمدی غیرنظامیان، از جمله روزنامه‌نگاران، بیمارستان‌ها و ساختمان‌های مسکونی شده است.
یکی از تکان‌دهنده‌ترین افشاگری‌های اخیر، استفاده ابزاری از کمک‌های بشردوستانه است. به اصطلاح «بنیاد بشردوستانه غزه» که توسط اسرائیل ایجاد شده، به عنوان تله‌ای برای فریب غیرنظامیان ناامید به نقاط توزیع و سپس تیراندازی به آنها افشا شده است - تاکتیکی که کنوانسیون‌های ژنو را نقض می‌کند و به جنایت علیه بشریت منجر می‌شود. یک مطالعه اخیر از دانشگاه هاروارد تخمین می‌زند که 377,000 نفر از 2.2 میلیون نفر جمعیت غزه اکنون مفقود شده‌اند و باید فرض شود که مرده‌اند. این‌ها خسارات جانبی نیستند - بلکه نتیجه یک کمپین پایدار و عمدی برای نابودی است.
رفتار اسرائیل در حوزه هسته‌ای نیز نگرانی‌های جدی را برمی‌انگیزد. این کشور یکی از معدود کشورهای جهان است که از امضا و تصویب NPT خودداری کرده و بدین ترتیب از بازرسی‌های IAEA اجتناب می‌کند. اسرائیل با سرقت اورانیوم غنی‌شده از ایالات متحده در ماجرای بدنام NUMEC، زرادخانه هسته‌ای مخفیانه‌ای ساخته است. علاوه بر این، با امتناع از اعلام توانایی‌های هسته‌ای خود، اسرائیل از پاسخگویی تحت قوانین ایالات متحده، به ویژه اصلاحیه سایمینگتون که کمک نظامی به کشورهایی که خارج از چارچوب NPT سلاح هسته‌ای توسعه می‌دهند را ممنوع می‌کند، فرار می‌کند. این نقض‌های عمدی هنجارهای بینالمللی و قوانین داخلی توسط دولت‌های متوالی ایالات متحده تحمل شده - و حتی امکان‌پذیر شده است.
در اشتیاق خود برای سرکوب پیشرفت علمی و فناوری صلح‌آمیز ایران، ایالات متحده و اسرائیل به حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران که تحت نظارت کامل IAEA هستند، متوسل شده‌اند. این اقدامات بی‌پروا خطر آزادسازی مواد رادیواکتیو را به همراه دارد، جان غیرنظامیان را تهدید می‌کند و اکولوژی منطقه را به خطر می‌اندازد - با این حال به طور نادرست به عنوان اقدامات «دفاعی» یا «پیشگیرانه» معرفی می‌شوند.
به طور فزاینده‌ای آشکار است که اسرائیل به عنوان یک دولت یاغی عمل می‌کند - فراتر از قانون، بالاتر از پاسخگویی بینالمللی و بی‌توجه به رنج انسانی. این کشور به بزرگ‌ترین تهدید برای صلح، امنیت و ثبات نه تنها در خاورمیانه، بلکه در سراسر جهان تبدیل شده است. اسرائیل به طور سیستماتیک نظم بینالمللی را تضعیف می‌کند، حقوق بشر را به طور آشکار نقض می‌کند و همچنان با مصونیت از مجازات، دستور کار نظامی‌گرایانه و توسعه‌طلبانه خود را دنبال می‌کند.
جامعه بینالمللی دیگر نباید نظاره‌گر باشد. بر اساس کنوانسیون نسل‌کشی و چارچوب «مسئولیت حفاظت» (R2P)، وظیفه اخلاقی و قانونی برای اقدام در دفاع از مردم فلسطین وجود دارد. جهان باید فوراً برای اعمال تحریم‌های اقتصادی و دیپلماتیک جامع علیه اسرائیل، اجرای تحریم تسلیحاتی سختگیرانه و بررسی مداخله نظامی تحت قطعنامه 377 مجمع عمومی سازمان ملل («اتحاد برای صلح») که امکان اقدام جمعی را در زمانی که شورای امنیت ناتوان از عمل است فراهم می‌کند، اقدام کند.
زمان برای تردید به پایان رسیده است. جهان باید اسرائیل را پاسخگو کند. حق ایران برای دفاع از خود نه تنها قانونی است - بلکه در برابر تجاوز مداوم ضروری است. صلح و عدالت جهانی ایجاب می‌کند که رفتار یاغیانه اسرائیل از طریق اقدام بینالمللی قاطعانه مواجه و مهار شود.