Ci, którzy wspierają Izrael, staną u boku Izraela przed sądem
Wprowadzenie
Od 2 marca 2025 roku Izrael nałożył całkowitą blokadę na Gazę, uniemożliwiając
dostarczanie wszelkiej pomocy humanitarnej, w tym żywności, wody i
zaopatrzenia medycznego, co doprowadziło do katastrofalnych konsekwencji,
takich jak powszechny głód, zgony i załamanie systemów opieki zdrowotnej.
Raporty opisują dzieci w stanie skrajnego wychudzenia, przypominające osoby
wyzwolone z nazistowskich obozów koncentracyjnych, oraz szpitale niezdolne do
leczenia pacjentów z powodu braku zaopatrzenia. Te działania, określone jako
ludobójstwo przez Amnesty International i poparte niedawnym badaniem wśród
specjalistów od ludobójstwa, naruszają międzynarodowe prawo humanitarne (IHL),
prawo żydowskie (Halacha) oraz środki zapobiegawcze nakazane przez
Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości (ICJ) w 2024 roku. Sprawa o
ludobójstwo wniesiona przez Republikę Południowej Afryki przeciwko Izraelowi
przed ICJ, rozpoczęta w grudniu 2023 roku, jest wzmocniona dowodami na actus
reus (czyn fizyczny) i mens rea (zamiar) zgodnie z Konwencją o Ludobójstwie
z 1948 roku. Prawne i moralne obowiązki wynikające z Konwencji o Ludobójstwie
oraz ram odpowiedzialności za ochronę (R2P), wzmocnione przez amerykańską
ustawę o pomocy zagranicznej, podkreślają globalny imperatyw zapobiegania
ludobójstwu, „zbrodni中のzbrodni”. Niniejszy esej szczegółowo omawia te
naruszenia, nakazy ICJ oraz dowody wspierające sprawę RPA, podkreślając, że
przywódcy polityczni, którzy nadal wspierają Izrael pomimo mocnych dowodów na
trwające ludobójstwo, mogą zostać oskarżeni o współudział i podżeganie do
ludobójstwa oraz zbrodni wojennych na mocy prawa międzynarodowego i krajowego,
co uwypukla głębokie moralne i historyczne znaczenie tego kryzysu.
Naruszenia prawa międzynarodowego
Międzynarodowe prawo humanitarne, regulowane przez Konwencje Genewskie z 1949
roku, Protokoły Dodatkowe oraz zwyczajowe IHL, ustanawia jasne standardy
ochrony cywilów podczas konfliktów zbrojnych. Działania Izraela w Gazie
naruszają kilka kluczowych zasad:
- Ochrona cywilów i zakaz głodzenia:
- Czwarta Konwencja Genewska (Artykuł 27) nakazuje humanitarne
traktowanie cywilów, zabraniając działań powodujących niepotrzebne
cierpienie. Artykuł 54 Protokołu Dodatkowego I oraz zwyczajowe IHL
(Reguła ICRC 53) wyraźnie zakazują głodzenia cywilów jako metody
prowadzenia wojny. Statut Rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego
(ICC) klasyfikuje celowe głodzenie jako zbrodnię wojenną (Artykuł
8(2)(b)(xxv)).
- Blokada Izraela, która od marca 2025 roku uniemożliwia dostarczanie
żywności, wody i zaopatrzenia medycznego, bez rozróżnienia atakuje 2,3
miliona cywilów w Gazie, prowadząc do udokumentowanych zgonów z głodu
i poważnego niedożywienia, jak podaje Amnesty International (2025).
Stanowi to ludobójstwo, co potwierdzają Amnesty International oraz
badanie specjalistów od ludobójstwa, którzy twierdzą, że celowe
pozbawianie spełnia kryteria Konwencji o Ludobójstwie (Amnesty
International, 2025; Badanie Specjalistów od Ludobójstwa, 2024).
- Obowiązek ułatwiania pomocy humanitarnej:
- Artykuł 70 Protokołu Dodatkowego I oraz Reguła ICRC 55 wymagają od
stron umożliwienia szybkiego i niezakłóconego dostępu pomocy
humanitarnej dla cywilów. Całkowity zakaz Izraela na pomoc, w tym na
konwoje finansowane przez USA, narusza ten obowiązek, a UNRWA
raportuje, że od ponad 14 tygodni do Gazy nie dotarła żadna pomoc
(Raport Sytuacyjny UNRWA #172, 2024).
- Kara zbiorowa:
- Artykuł 33 Czwartej Konwencji Genewskiej zabrania kar zbiorowych.
Blokada karze całą populację Gazy za działania Hamasu, co stanowi
zbrodnię wojenną, jak podkreśliła Human Rights Watch (2023).
- Amerykańska ustawa o pomocy zagranicznej (Sekcja 620I):
- Sekcja 620I zakazuje pomocy wojskowej krajom ograniczającym
amerykańską pomoc humanitarną. Blokada Izraela na pomoc finansowaną
przez USA, udokumentowana w wyciekłej notatce Departamentu Stanu
(DAWN, 2025), narusza tę ustawę, a prawodawcy tacy jak senator Bernie
Sanders wzywają do zawieszenia pomocy wojskowej (Sanders, 2024).
Odzwierciedla to moralny i prawny imperatyw zapobiegania ludobójstwu,
zgodny z wezwaniem Konwencji o Ludobójstwie do działania przeciwko
takim zbrodniom.
Naruszenia prawa żydowskiego (Halacha)
Prawo żydowskie, czyli Halacha, oparte na Torze, Talmudzie i interpretacjach
rabinicznych, podkreśla etyczne postępowanie, nawet w czasie wojny. Kluczowe
zasady obejmują:
- Pikuach Nefesz:
- Zasada pikuach nefesz (ratowanie życia), zakorzeniona w Talmudzie
(Yoma 85b), stawia zachowanie ludzkiego życia ponad niemal wszystkimi
innymi przykazaniami. Blokada, powodująca głód i śmierć, bezpośrednio
sprzeciwia się tej zasadzie, narażając życie cywilów na niepotrzebne
ryzyko.
- Prawa wojny (Din Milchama):
- Majmonides w Miszne Tora (Prawa Królów i Ich Wojen 6:7) stanowi, że
podczas oblężenia jedna strona musi pozostać otwarta, aby umożliwić
cywilom dostęp do podstawowych potrzeb, zakazując całkowitych blokad.
Całkowita blokada Izraela, zamykająca wszystkie punkty wejścia,
narusza tę zasadę, powodując powszechne cierpienie wśród niebędących
stroną konfliktu, w tym dzieci, jak podaje OHCHR (2025).
Jako państwo identyfikujące się z wartościami żydowskimi, działania Izraela
naruszają etyczne nakazy Halachy, w szczególności pikuach nefesz, które
wymaga priorytetowego traktowania ochrony życia.
Naruszenie środków zapobiegawczych ICJ
W sprawie o ludobójstwo wniesionej przez RPA przeciwko Izraelowi, ICJ wydał w
2024 roku wiążące środki tymczasowe w celu zapobiegania ludobójstwu i
zapewnienia dostępu humanitarnego:
- 26 stycznia 2024: Nakazał Izraelowi zapobiegać czynom objętym
Artykułem II Konwencji o Ludobójstwie, w tym zabijaniu, powodowaniu
poważnych szkód oraz tworzeniu warunków prowadzących do fizycznego
zniszczenia, oraz zapewnieniu pomocy humanitarnej (Nakaz ICJ, 2024).
- 28 marca 2024: Ze względu na pogarszające się warunki, w tym głód, ICJ
powtórzył potrzebę niezakłóconego dostępu humanitarnego na całym obszarze
Gazy (Nakaz ICJ, 2024).
- 24 maja 2024: Nakazał Izraelowi wstrzymanie ofensywy wojskowej w Rafah
oraz zapewnienie warunków, które nie prowadzą do fizycznego zniszczenia
Palestyńczyków, z naciskiem na niezakłócony dostęp do pomocy (Nakaz ICJ,
2024).
Całkowita blokada Izraela od marca 2025 roku, blokująca wszelką pomoc i
prowadząca do głodu, jest w bezpośredniej sprzeczności z tymi nakazami.
Oświadczenia izraelskich urzędników, takie jak deklaracja ministra finansów
Bezalela Smotricha z kwietnia 2025 roku, że „nawet jedno ziarno pszenicy nie
wejdzie do Gazy” (Middle East Eye, 2025), wskazują na nieprzestrzeganie,
wzmacniając sprawę RPA.
Obowiązki prawne wynikające z Konwencji o Ludobójstwie
Konwencja z 1948 roku w sprawie Zapobiegania i Karania Zbrodni Ludobójstwa
nakłada na państwa określone obowiązki w celu zapobiegania i karania
ludobójstwa, zdefiniowanego jako czyny dokonane z zamiarem zniszczenia, w
całości lub części, grupy narodowej, etnicznej, rasowej lub religijnej
(Artykuł II). Kluczowe obowiązki obejmują:
- Zapobieganie (Artykuł I):
- Państwa muszą podjąć wszelkie środki w ich mocy, aby zapobiec
ludobójstwu, w tym działania dyplomatyczne, ekonomiczne i militarne w
celu powstrzymania trwających aktów ludobójstwa. Orzeczenie ICJ z 2007
roku w sprawie Bośnia przeciwko Serbii wyjaśniło, że państwa muszą
działać, gdy mają wpływ na podmioty dokonujące ludobójstwa, np.
poprzez dostawy broni lub wsparcie polityczne (ICJ, 2007).
- W Gazie państwa udzielające Izraelowi pomocy wojskowej lub
ekonomicznej, takie jak USA, Wielka Brytania i Niemcy, muszą zapewnić,
że ich wsparcie nie ułatwia ludobójstwa. Brak działań niesie ryzyko
naruszenia tego obowiązku.
- Karanie (Artykuł III):
- Państwa muszą ścigać lub ekstradować osoby odpowiedzialne za
ludobójstwo, w tym współudział (Artykuł III). Dotyczy to izraelskich
urzędników, co potwierdzają nakazy aresztowania ICC wydane w
listopadzie 2024 roku za głodzenie jako zbrodnię wojenną (ICC, 2024).
- Brak współudziału (Artykuł III(e)):
- Państwa nie mogą być współwinne ludobójstwa, w tym poprzez
dostarczanie broni lub wsparcia podmiotom dokonującym aktów
ludobójstwa. Kraje dostarczające broń Izraelowi ryzykują współudział,
jeśli ułatwia to blokadę (Amnesty International, 2025).
- Jurysdykcja i współpraca (Artykuły V-VI):
- Państwa muszą wprowadzić krajowe ustawodawstwo w celu egzekwowania
Konwencji oraz współpracować z międzynarodowymi trybunałami, takimi
jak ICJ i ICC. Sprawa RPA, poparta przez ponad 30 państw,
odzwierciedla tę współpracę, naciskając na ICJ, aby pociągnął Izrael
do odpowiedzialności (Komunikat prasowy ICJ, 2025).
Obowiązki prawne wynikające z odpowiedzialności za ochronę (R2P)
Odpowiedzialność za ochronę, zatwierdzona przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 2005
roku (Dokument Wynikowy Szczytu Światowego, paragrafy 138-139), zobowiązuje
państwa do ochrony ludności przed ludobójstwem, zbrodniami wojennymi,
czystkami etnicznymi i zbrodniami przeciwko ludzkości. R2P składa się z trzech
filarów:
- Filar I: Odpowiedzialność państwa:
- Każde państwo musi chronić swoją ludność przed ludobójstwem. Izrael,
jako mocarstwo okupacyjne w Gazie, nie wywiązuje się z tego obowiązku,
wprowadzając blokadę powodującą głód i śmierć (OHCHR, 2025).
- Filar II: Wsparcie międzynarodowe:
- Społeczność międzynarodowa musi wspierać państwa poprzez środki
dyplomatyczne, humanitarne i inne. Kraje takie jak Jordania i Egipt
próbowały dostarczać pomoc, ale blokada Izraela utrudnia te wysiłki
(Middle East Eye, 2025).
- Filar III: Szybka i zdecydowana reakcja:
- Jeśli państwo nie chroni swojej ludności, społeczność międzynarodowa
musi podjąć zbiorowe działania, w tym poprzez Radę Bezpieczeństwa ONZ.
Niespełnienie przez Izrael nakazów ICJ aktywuje ten obowiązek, choć
weta USA zablokowały działania (Rada Bezpieczeństwa ONZ, 2024).
Dowody na ludobójstwo: Actus Reus i Mens Rea
Sprawa o ludobójstwo RPA twierdzi, że działania Izraela w Gazie, w tym blokada
z 2025 roku, stanowią ludobójstwo, co potwierdzają Amnesty International i
specjaliści od ludobójstwa:
- Actus Reus (Czyny fizyczne):
- Konwencja o Ludobójstwie (Artykuł II) definiuje ludobójstwo jako
czyny, w tym zabijanie, powodowanie poważnych szkód cielesnych lub
psychicznych oraz narzucanie warunków życia obliczonych na fizyczne
zniszczenie. Blokada Izraela spełnia te kryteria:
- Zabijanie i poważne szkody: Zgony z głodu, wychudzone dzieci i
załamanie szpitali stanowią zabijanie i poważne szkody (Amnesty
International, 2025).
- Warunki życia: Blokada tworzy warunki do fizycznego
zniszczenia, z ponad połową populacji Gazy borykającą się z
„katastrofalnym” głodem (OHCHR, 2025).
- Mens Rea (Zamiar):
- Konwencja wymaga zamiaru zniszczenia, w całości lub części, grupy
(Palestyńczyków w Gazie). Oświadczenia urzędników, takich jak Yoav
Gallant (2023), Bezalel Smotrich (2025) i Moshe Saada (2025), wskazują
na zamiar głodzenia mieszkańców Gazy, jak podają Amnesty International
i The Washington Post (2025).
Odpowiedzialność prawna przywódców politycznych wspierających Izrael
Przywódcy polityczni, którzy nadal wspierają Izrael pomimo mocnych dowodów na
trwające ludobójstwo, ryzykują oskarżenia o współudział i podżeganie do
ludobójstwa oraz zbrodni wojennych na mocy prawa międzynarodowego i krajowego,
ponieważ ich działania mogą ułatwiać lub umożliwiać naruszenia Izraela:
- Prawo międzynarodowe:
- Konwencja o Ludobójstwie (Artykuł III(e)): Współudział w
ludobójstwie obejmuje udzielanie wsparcia materialnego, takiego jak
broń, finansowanie lub osłona dyplomatyczna, które ułatwiają akty
ludobójstwa. Przywódcy w krajach takich jak USA, Wielka Brytania i
Niemcy, dostarczające Izraelowi broń i pomoc wojskową, mogą ponosić
odpowiedzialność, jeśli ich wsparcie umożliwia blokadę. Na przykład
USA zapewniają ponad 3 miliardy dolarów rocznie na pomoc wojskową,
pomimo dowodów na ludobójstwo (Raporty CRS, 2025; Amnesty
International, 2025).
- Statut Rzymski (Artykuł 25(3)(c)): ICC może ścigać osoby, które
pomagają, podżegają lub wspierają w zbrodniach wojennych, w tym
głodzeniu. Dostarczanie broni lub blokowanie rezolucji ONZ może
stanowić taką pomoc. Organizacje praw człowieka wezwały do dochodzeń w
sprawie urzędników USA, Wielkiej Brytanii i Niemiec za ich rolę w
uzbrajaniu Izraela, powołując się na współudział w głodzeniu i
ludobójstwie (The Guardian, 2025).
- Zwyczajowe IHL: Państwa i osoby fizyczne nie mogą przyczyniać się
do naruszeń IHL. Przywódcy oferujący bezwarunkowe wsparcie ryzykują
odpowiedzialność za ułatwianie zbrodni wojennych, takich jak kara
zbiorowa i głodzenie. Orzeczenie ICJ z 2007 roku w sprawie Bośnia
przeciwko Serbii ustaliło, że państwa mające wpływ na sprawców muszą
działać, aby zapobiec ludobójstwu, lub ponosić odpowiedzialność (ICJ,
2007).
- Jurysdykcja uniwersalna: Niektóre państwa pozwalają na ściganie
międzynarodowych zbrodni niezależnie od miejsca ich popełnienia.
Przywódcy mogą stanąć przed działaniami prawnymi w krajach takich jak
Hiszpania czy Belgia, gdzie stosowana jest jurysdykcja uniwersalna w
sprawach ludobójstwa (Al Jazeera, 2025).
- Prawo krajowe:
- Prawo amerykańskie:
- Ustawa o pomocy zagranicznej (Sekcja 620I) zakazuje pomocy
wojskowej krajom ograniczającym pomoc humanitarną USA. Przywódcy
ignorujący naruszenia Izraela, udokumentowane przez DAWN (2025),
mogą napotkać krajowe wyzwania prawne za naruszenie tej ustawy,
zwłaszcza w świetle wezwań prawodawców, takich jak senator Bernie
Sanders, do zawieszenia pomocy (Sanders, 2024).
- Ustawa o Wdrożeniu Konwencji o Ludobójstwie (18 U.S.C. § 1091)
pozwala na ściganie obywateli USA za współudział w ludobójstwie.
Urzędnicy zatwierdzający pomoc dla Izraela mogą być celem,
zwłaszcza jeśli sądy uznają, że takie wsparcie ułatwia akty
ludobójstwa (DAWN, 2025).
- Organizacje pozarządowe złożyły pozwy przeciwko urzędnikom USA,
zarzucając naruszenia prawa krajowego i międzynarodowego poprzez
kontynuację sprzedaży broni Izraelowi, z toczącymi się sprawami w
sądach federalnych (Reuters, 2025).
- Prawo brytyjskie:
- Ustawa o Międzynarodowym Trybunale Karnym z 2001 roku umożliwia
ściganie obywateli Wielkiej Brytanii za pomoc w zbrodniach
wojennych lub ludobójstwie. Eksport broni do Izraela, pomimo
dowodów na ludobójstwo, wywołał wyzwania prawne przeciwko
brytyjskim urzędnikom, a aktywiści dążą do wstrzymania licencji
(Al Jazeera, 2025).
- Brytyjski Kodeks Ministerialny wymaga zgodności z prawem
międzynarodowym, a niezaangażowanie się w kwestię współudziału
może prowadzić do odpowiedzialności krajowej, jak widać w
publicznych dochodzeniach w sprawie sprzedaży broni (The Guardian,
2025).
- Prawo niemieckie:
- Niemiecki Kodeks Zbrodni Przeciwko Prawu Międzynarodowemu (VStGB)
penalizuje współudział w ludobójstwie i zbrodniach wojennych.
Kontynuacja eksportu broni do Izraela, pomimo nakazów ICJ,
doprowadziła do pozwów przeciwko niemieckim urzędnikom, a sądy
rozpatrują, czy eksport narusza międzynarodowe obowiązki (DW,
2025).
- Konstytucyjne zaangażowanie Niemiec w prawa człowieka,
zakorzenione w jego frameworku prawnym po Holokauście, zwiększa
presję na przywódców, aby uniknąć współudziału (Niemieckie
Federalne Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2025).
- Inne jurysdykcje:
- Kraje takie jak Kanada, Francja i Holandia, posiadające krajowe
prawa penalizujące współudział w międzynarodowych zbrodniach,
stoją pod rosnącą presją, aby zbadać przywódców wspierających
Izrael. Na przykład kanadyjska ustawa o zbrodniach przeciwko
ludzkości i zbrodniach wojennych pozwala na ściganie urzędników
zaangażowanych w eksport broni (Reuters, 2025).
- Francuski kodeks karny zawiera przepisy dotyczące współudziału w
ludobójstwie, a organizacje pozarządowe złożyły skargi przeciwko
urzędnikom za sprzedaż broni Izraelowi (Le Monde, 2025).
- Studia przypadków i precedensy:
- Darfur (2009): ICC wydał nakazy aresztowania dla sudańskich
urzędników, w tym za współudział w ludobójstwie, ustanawiając
precedens dla ścigania przywódców umożliwiających okrucieństwa poprzez
wsparcie materialne (ICC, 2009).
- Srebrenica (1995): Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej
Jugosławii (ICTY) skazał osoby za współudział i podżeganie do
ludobójstwa poprzez dostarczanie wsparcia logistycznego, ustanawiając
odpowiedzialność za pośrednie wkłady (ICTY, Prokurator przeciwko
Krstić, 2001).
- Mjanma (2017): Raporty ONZ wezwały do dochodzeń w sprawie
międzynarodowych aktorów dostarczających broń Mjanmie podczas
ludobójstwa Rohingya, podkreślając ryzyko współudziału dla państw i
przywódców (Rada Praw Człowieka ONZ, 2018).
- Te precedensy sugerują, że przywódcy wspierający Izrael poprzez broń,
finansowanie lub osłonę dyplomatyczną mogą podlegać podobnej kontroli,
zwłaszcza gdy gromadzą się dowody na ludobójstwo.
- Praktyczne implikacje:
- Ściganie przez ICC: Nakazy aresztowania ICC z listopada 2024 roku
dla izraelskich urzędników za głodzenie jako zbrodnię wojenną wskazują
na aktywną fazę dochodzenia, która może rozszerzyć się na
zagranicznych przywódców udzielających wsparcia. Organizacje
pozarządowe, takie jak Amnesty International, wezwały ICC do zbadania
urzędników USA, Wielkiej Brytanii i Niemiec za współudział (Amnesty
International, 2025).
- Krajowe pozwy: Przywódcy stają przed rosnącymi krajowymi
wyzwaniami prawnymi, z pozwami w USA, Wielkiej Brytanii i Niemczech,
zarzucającymi naruszenia krajowych praw zakazujących współudziału w
ludobójstwie i zbrodniach wojennych (Reuters, 2025; DW, 2025).
- Konsekwencje reputacyjne i polityczne: Przywódcy ryzykują sprzeciw
publiczny i szkody dla reputacji, jak widać w protestach i kampaniach
przeciwko urzędnikom wspierającym działania Izraela (Al Jazeera,
2025).
- Sankcje i zakazy podróży: Przywódcy zamieszani we współudział mogą
stanąć przed sankcjami lub ograniczeniami w podróżowaniu, jak w
przypadkach dotyczących sudańskich i syryjskich urzędników (Rada
Bezpieczeństwa ONZ, 2011).
- Dowody wyzwalające odpowiedzialność:
- Raporty Amnesty International: Szczegółowa dokumentacja blokady
Izraela jako ludobójstwa, z wezwaniami do odpowiedzialności dla państw
ją umożliwiających (Amnesty International, 2025).
- Badanie specjalistów od ludobójstwa: Badanie z 2024 roku
potwierdzające działania Izraela jako ludobójstwo, zwiększające presję
na wspierające państwa (Badanie Specjalistów od Ludobójstwa, 2024).
- Nakazy ICJ: Nieprzestrzeganie przez Izrael nakazów z 2024 roku
dostarcza podstaw prawnych do pociągnięcia wspierających państw do
odpowiedzialności za nie zapobieganie ludobójstwu (Nakazy ICJ, 2024).
- Raporty ONZ: Ostrzeżenia ekspertów ONZ o „trwającym ludobójstwie”
w Gazie implikują państwa, które nadal udzielają wsparcia (OHCHR,
2025).
Ludobójstwo jako „zbrodnia中のzbrodni”
Ludobójstwo jest „zbrodnią中のzbrodni” w prawie międzynarodowym, niezmywalną
plamą na historii ludzkości z powodu zamiaru unicestwienia całych grup. Termin
ten, stworzony przez Raphaela Lemkina w 1944 roku i skodyfikowany w Konwencji
o Ludobójstwie z 1948 roku, ma na celu zapobieganie okrucieństwom, takim jak
Holokaust. Konwencja o Ludobójstwie, R2P oraz krajowe prawa, takie jak
amerykańska ustawa o pomocy zagranicznej, nakładają prawny i moralny imperatyw
zapobiegania i karania ludobójstwa, z odpowiedzialnością państw i przywódców
za bezczynność lub współudział.
Wsparcie dla sprawy RPA przed ICJ
Sprawa RPA, poparta przez ponad 30 państw, jest wzmocniona nieprzestrzeganiem
przez Izrael nakazów ICJ, międzynarodowym wsparciem, dowodami humanitarnymi
oraz działaniami ICC. Ryzyko oskarżeń przeciwko przywódcom politycznym
wspierającym Izrael podkreśla pilność zajęcia się tym kryzysem.
Wniosek
Całkowita blokada Gazy przez Izrael od marca 2025 roku stanowi ludobójstwo,
naruszając międzynarodowe prawo humanitarne, prawo żydowskie i środki ICJ.
Konwencja o Ludobójstwie oraz R2P nakładają surowe obowiązki na państwa, aby
zapobiegać i karać ludobójstwo, obowiązki, które Izrael i jego wspierające
państwa ryzykują naruszyć. Przywódcy polityczni, którzy nadal wspierają Izrael
poprzez broń, finansowanie lub osłonę dyplomatyczną, pomimo mocnych dowodów na
ludobójstwo, mogą zostać oskarżeni o współudział i podżeganie do ludobójstwa
oraz zbrodni wojennych na mocy prawa międzynarodowego i krajowego, w tym
amerykańskiej ustawy o pomocy zagranicznej, brytyjskiej ustawy ICC i
niemieckiego VStGB. Społeczność międzynarodowa musi działać zdecydowanie, aby
powstrzymać te okrucieństwa i zapewnić sprawiedliwość, gwarantując, że ci,
którzy w tym kryzysie stoją u boku Izraela, odpowiedzą przed sądem.
Kluczowe cytowania
