جمهوری اسلامی ایران: اطلاعیه قصد خروج از معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای
به نام خداوند بخشنده مهربان،
جمهوری اسلامی ایران، با استفاده از حقوق сувرن خود بر اساس ماده دهم، بند اول، معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT)، بدین‌وسیله به تمامی طرف‌های معاهده و شورای امنیت سازمان ملل متحد اطلاع می‌دهد که قصد دارد از NPT خارج شود، با اثرگذاری سه ماه پس از این تاریخ، به دلیل وقایع فوق‌العاده مرتبط با موضوع معاهده که به‌طور جدی امنیت ملی و حقوق сувرن آن را تضعیف کرده‌اند. این تصمیم، که با تأسف عمیق اتخاذ شده است، پاسخی مستقیم به تجاوزات بی‌دلیل اسرائیل و ایالات متحده است که اقدامات آن‌ها، برخلاف قوانین بین‌المللی، ایران را بدون گزینه‌ای جز بررسی خروج برای حفاظت از مردم و сувرنیت خود باقی گذاشته است. ایران از جامعه بین‌المللی درخواست حمایت برای بازگرداندن عدالت و پایبندی به اصول NPT را دارد.
ایران، ملتی که بیش از دو قرن علیه هیچ کشوری تجاوز نظامی آغاز نکرده است، NPT را در سال ۱۹۶۸ امضا و در سال ۱۹۷۰ تصویب کرد با تعهدی استوار به استفاده صلح‌آمیز از فناوری هسته‌ای، همان‌طور که در ماده چهارم تصریح شده است، که حق غیرقابل‌انتقال برای توسعه انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز را تأیید می‌کند. این تعهد با فتوای مذهبی صادرشده توسط رهبر انقلاب، آیت‌الله علی خامنه‌ای، که تسلیحات هسته‌ای را غیراسلامی اعلام کرده، تقویت شده و نشان‌دهنده تعهد اخلاقی و قانونی ایران به عدم اشاعه است. ایران به‌طور مداوم با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) همکاری کرده و برنامه هسته‌ای خود را تحت بازرسی‌های سخت‌گیرانه قرار داده تا ماهیت صلح‌آمیز آن تأیید شود، با وجود اختلافات گاه‌به‌گاه ناشی از فشارهای سیاسی خارجی. ایران به‌عنوان عضوی مسئول از جامعه بین‌المللی، تعهدات خود تحت NPT را با حسن نیت انجام داده و تنها به دنبال行使 حقوق خود در حالی که به صلح و ثبات جهانی کمک می‌کند، بوده است.
وقایع فوق‌العاده زیر، که مستقیماً با موضوع NPT مرتبط هستند، به‌طور حیاتی امنیت ملی و حقوق сувرن ایران را تضعیف کرده‌اند:
۱. تجاوزات غیرقانونی اسرائیل و عدم رعایت هنجارهای بین‌المللی: اسرائیل، که معاهده NPT را امضا نکرده و دارای زرادخانه هسته‌ای اعلام‌نشده است، در تاریخ ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ حملات بی‌دلیل به تأسیسات هسته‌ای حفاظت‌شده ایران در فوردو، نطنز و اصفهان انجام داد، همان‌طور که ارزیابی‌های IAEA تأیید کرده‌اند. امتناع اسرائیل از پیوستن به NPT، پذیرش بازرسی‌های IAEA، یا رعایت قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، مانند قطعنامه ۲۴۲ (۱۹۶۷) درباره سرزمین‌های اشغالی فلسطین، و احکام دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) در سال ۲۰۲۴ که دسترسی به کمک‌های بشردوستانه و توقف شهرک‌سازی غیرقانونی را الزام‌آور کرده، الگویی از بی‌اعتنایی به قوانین بین‌المللی را نشان می‌دهد. این اقدامات، همراه با نقض‌های مداوم علیه مردم فلسطین، ثبات منطقه‌ای را تهدید کرده و مستقیماً امنیت ایران به‌عنوان کشوری پایبند به NPT را به خطر می‌اندازد.
۲. نقض قوانین بین‌المللی توسط ایالات متحده: در تاریخ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۵، ایالات متحده، کشوری دارای تسلیحات هسته‌ای تحت NPT، حملات بی‌دلیل به همان تأسیسات هسته‌ای ایران انجام داد و حقوق ایران تحت ماده چهارم NPT و ماده ۲(۴) منشور سازمان ملل، که استفاده از زور را ممنوع می‌کند، نقض کرد. حمایت نظامی مداوم ایالات متحده از اسرائیل، با وجود عدم پایبندی این کشور به تعهدات بین‌المللی، استاندارد دوگانه‌ای را در چارچوب NPT تداوم می‌بخشد که امنیت ایران و اعتبار معاهده را تضعیف می‌کند.
این اقدامات تجاوزکارانه توسط دو کشوری که خارج از حدود قوانین بین‌المللی عمل می‌کنند، ایران را در معرض تهدیدات ناعادلانه قرار داده، برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز آن را هدف قرار داده و сувرنیت آن را نقض کرده است. ایران، ملتی متعهد به صلح، اکنون با چالش‌های وجودی مواجه است به دلیل ناکامی جامعه بین‌المللی در مهار این اقدامات سرکش.
با روحیه حسن نیت و تعهد به صلح جهانی، ایران خروج خود را مشروط به پاسخ جامعه بین‌المللی به درخواست‌های زیر می‌کند که به دنبال بازگرداندن عدالت و تضمین ثبات منطقه‌ای در طول دوره اطلاع‌رسانی سه‌ماهه است:
۱. پیمان عدم تجاوز: اسرائیل و ایالات متحده باید به یک پیمان عدم تجاوز قانونی و الزام‌آور با ایران متعهد شوند که تضمین کند هیچ اقدام نظامی بیشتری علیه خاک، مردم یا زیرساخت‌های آن انجام نخواهد شد، مطابق با ماده ۲(۴) منشور سازمان ملل. ۲. پیوستن اسرائیل به NPT و نظارت IAEA: اسرائیل باید NPT را به‌عنوان یک کشور غیرهسته‌ای امضا و تصویب کند و تأسیسات هسته‌ای خود را تحت نظارت جامع IAEA قرار دهد، که شفافیت و برابری در رژیم عدم اشاعه را ترویج می‌دهد. ۳. پایبندی اسرائیل به تعهدات سازمان ملل و ICJ: اسرائیل باید تمام قطعنامه‌های مرتبط شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل و همچنین احکام ICJ در سال ۲۰۲۴ را رعایت کند، با تضمین دسترسی بدون مانع به کمک‌های بشردوستانه در غزه، توقف فعالیت‌های شهرک‌سازی غیرقانونی، و حمایت از حقوق و رفاه مردم فلسطین. ۴. پاسخگویی از طریق عضویت در ICC: اسرائیل و ایالات متحده باید اساسنامه رم را امضا و تصویب کنند و به دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) بپیوندند تا پاسخگویی برای نقض قوانین بشردوستانه بین‌المللی، از جمله مواردی که بر ایران و مردم فلسطین تأثیر می‌گذارد، تضمین شود. ۵. هم‌راستایی ایالات متحده با قوانین بین‌المللی: ایالات متحده باید سیاست‌هایی را وضع کند که کمک نظامی به کشورهایی که قطعنامه‌های سازمان ملل و احکام ICJ را نقض می‌کنند، ممنوع کند، و بدین ترتیب از نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین حمایت کرده و اقداماتی که منطقه را بی‌ثبات می‌کنند، متوقف کند.
در صورتی که در دوره مشخص‌شده پیشرفت معناداری به سوی این درخواست‌ها حاصل شود، ایران آماده بازنگری در خروج خود است، که نشان‌دهنده تعهد عمیق آن به گفت‌وگوی سازنده و نظم بین‌المللی عادلانه است. در غیاب چنین پیشرفتی، ایران ممکن است چاره‌ای جز行使 حق сувرن خود برای خروج از NPT برای حفاظت از امنیت و حقوق خود در برابر تجاوزات مداوم نداشته باشد.
ایران صمیمانه از تمامی طرف‌های NPT، سازمان ملل متحد، IAEA، و جامعه بین‌المللی گسترده‌تر دعوت می‌کند تا حملات غیرقانونی اسرائیل و ایالات متحده را محکوم کنند، عدم تعادل‌ها در رژیم عدم اشاعه را برطرف کنند، و از تلاش ایران برای عدالت حمایت کنند. ناکامی در مقابله با چنین اقدامات سرکشی، خطر تضعیف یکپارچگی NPT و فرسایش صلح و امنیت جهانی را به همراه دارد. ایران، به‌عنوان ملتی صلح‌طلب که مورد حمله قرار گرفته، به دنبال همبستگی ملت‌هایی است که به сувرنیت، برابری، و حاکمیت قانون متعهد هستند.
ایران کاملاً برای تلاش‌های دیپلماتیک، از جمله از طریق میانجی‌گری جاری توسط طرف‌های بی‌طرف، برای حل این شکایات و جلوگیری از تشدید بیشتر باز است. این اطلاعیه درخواستی برای انصاف و پاسخگویی است که عزم ایران برای حفاظت از مردم خود و حمایت از حقوق خود تحت قوانین بین‌المللی را نشان می‌دهد.
دولت جمهوری اسلامی ایران
این سند یک سناریوی فرضی و استراتژی دیپلماتیک پیشنهادی برای جمهوری اسلامی ایران برای مواجهه با بحران ژئوپلیتیکی پس از حملات بی‌دلیل به تأسیسات هسته‌ای آن توسط اسرائیل و ایالات متحده در ژوئن ۲۰۲۵ است. این بیانیه رسمی یا سیاست ایران نیست، بلکه تمرینی تحلیلی است برای نشان دادن اینکه چگونه ایران، ملتی که بیش از ۲۰۰ سال تجاوز نظامی آغاز نکرده، می‌تواند از ماده دهم NPT برای جستجوی عدالت و حمایت بین‌المللی علیه اقدامات کشورهای سرکش استفاده کند. برخلاف مداخلات نظامی مکرر اسرائیل و ایالات متحده، سابقه صلح‌آمیز ایران تعهد آن به сувرنیت، ثبات منطقه‌ای، و نظم جهانی مبتنی بر قوانین را برجسته می‌کند. این پیشنهاد با هدف ترویج گفت‌وگو و کاهش تنش از طریق پایبندی به قوانین بین‌المللی ارائه شده است.